We hebben alle kleurcontrasten uit de kleurenleer al eens besproken. Dus werd het volgens Johannes Itten tijd voor een lesje kleuren mengen. Dat leek heel eenvoudig…
Oefening één is makkelijk uit te leggen: Teken een strook en verdeel die in een aantal vakjes. Geef de vakjes aan de uiteinden elk een eigen kleur en daartussen vul je trapsgewijs de mengkleuren in. Bij vijf vakjes krijg je dan bijvoorbeeld: geel; geelgroen; groen; blauwgroen en blauw. Hoe moeilijk kan het zijn?
Praktijk
Hier was de praktijk weer eens, ehhh, veelzijdiger dan de theorie.
- Zo viel het niet mee om elke keer de verf met dezelfde hoeveelheid water te verdunnen.
- We merkten ook dat een heel klein beetje rood bij geel al heel erg oranje wordt, maar een heel klein beetje geel bij rood nauwelijks zichtbaar is. Kennelijk zijn niet alle pigmenten even sterk.
- Dat ons uitspoelwater op den duur ook kleur begon te krijgen was duidelijk te zien. Maar dat die kleur ook een beetje meespeelde bij het mengen, was niet de bedoeling.
- Eventjes een minder geslaagd hokje overschilderen werkte ook al niet.
Een interessant experiment ging als volgt: eerst alle vakjes blauw maken en dan met in oplopende hoeveelheden rood eroverheen. Dat gaf dezelfde kleuren als mengen op het pallet. Maar het zag er toch minder strak uit.
De oefeningen kunnen moeilijker
Oefening twee is een driehoek maken en in vakjes verdelen en dan met drie kleuren mengen.
Oefening drie is een vierkant maken en in vakjes verdelen en dan met vier kleuren mengen.
Oefening vier is een kleur uit je omgeving kiezen en die precies, echt exact, na proberen te maken.
Ontspannend
Nou, pff, dat is toch een beetje hogere wiskunde, hoor. Maar ondanks de verre van perfecte resultaten (en een paar aardig gelukte!) was het heel ontspannend om te doen. Het maakt onze hoofden leeg en we konden over échte zaken spreken. Moet je op je oude dag nog willen verhuizen? Is het eigenlijk wel verstandig om alleen te wonen? Dan maar gaan samenwonen? Of zijn vrienden en familie in de buurt genoeg?
Mengen!
Na afloop dacht ik dat mensen net kleuren zijn. Iedereen heeft een eigen kleurtje, een mengeling van je ouders en de invloed van je omgeving. En kleuren zijn niet bedoeld om alleen te blijven. Dan ziet zo’n kleur er saai uit. Nee, we moeten juist naast elkaar gaan staan. Dan gaan kleuren spreken en leven. Niet elke combinatie is even geslaagd. Maar we hebben elkaar wel nodig. En veel kleuren/mensen versterken elkaar. Dus aan de slag: we gaan mengen!