We houden van lekker kliederen op z’n tijd. En dat is precies wat we bij de aquarel experimenten deden: willekeurige verf op een glasplaat, niet te veel mengen, rijstpapier erop, afhalen, laten drogen en op je tekening plakken. Geweldig effect!
Het is wel een kwestie van geduld. Je hebt natuurlijk snel verf op de glasplaat en een rijstpapiertje er op leggen en weer afhalen is zó gebeurd. Maar dat laten drogen, dat duurt best lang. Even op de verwarming hielp overigens ook goed.
In de wachttijd konden we mooi aan onze aquarel werken. Zo hadden we rubbercement, uit een tube. Het idee is dat je dat op je papier smeert. Dan weer laten drogen (…) en dan kun je lekker waterverven. Als dat ook weer droog (…) is, kun je het rubbercement van je vel wrijven. Daar is dan geen kleur, en eromheen wel. Zo kun je ook laagjes opbouwen, door weer nieuwe rubbercement aan te brengen over stukken die je al geverfd had. Weer laten drogen (…) en je kunt met een andere kleur weer leuke dingen doen.
Ik kwam er achter dat je echt goed moet laten drogen, anders wrijf je niet de rubbercement eraf, maar het bovenste laagje van je papier.
Ondertussen waren de rijstpapiertjes met de verf gedroogd. Die konden we op ons papier plakken met een speciale gel. Dat was een wit goedje, waar je nog wat water bij kon doen. Daarmee kon je het rijstvelletje insmeren en als je het dan plakt, zie je het rijstpapier bijna niet meer, maar de verf nog wel. Dus daar kun je leuke dingen mee doen. Laagjes over elkaar bijvoorbeeld.
Nou, als dat ook weer droog is (…) kun je het geheel nog weer aanzetten met inkt of verf of iets anders. Je krijgt dan nog meer diepte in je kunstwerk.
Een heel gedoe dus, maar wel met hele bijzondere resultaten.
