De zee bij Rockanje zag er zeer uitnodigend uit. Strakblauwe lucht, mooie golven en een eenzame kitesurfer. Een prachtige plek om te tekenen en schilderen. Niets bleek minder waar. Toen we het strand op wilden lopen blies een stormachtige wind zand en kleine stukjes schelp recht in ons gezicht! Twee dapperen hebben het natuurgeweld getrotseerd en de voeten in het zeewater gestoken. Oké: de schoenen in het zeewater gestoken. En snel weer terug. Nee, op het strand viel niet te tekenen.
Terug achter de beschermende duinen was het beter uit te houden. Zeker toen we ook nog het bos in liepen. Lekker in de schaduw. Betty wist een mooie plek bij het Quackjeswater. Sprookjesachtig was het. En geen zuchtje wind hier. Hier hebben we dus getekend naar de natuur. Een mooie bloem (gele lis!) of boom, of het water met de spiegeling. Wat is de natuur toch mooi. Wat is de natuur een inspiratie. En wat wordt je toch altijd weer rustig van de natuur.
Camping
Dit was de eerste keer dat de SchilderlusT een overnachting had. Op een park bij Rockanje in een stacaravan en een tentje. Eerst een heerlijke maaltijd. Iedereen had iets meegenomen, en zonder al te veel coördinatie paste dat wonderwel bij elkaar. Daarna nog sterke drank en sterke verhalen. We sliepen als rozen.
Strandtent
De volgende dag was de wind gaan liggen. En de zon scheen weer. Dus wij alsnog naar het strand. Lekker door de branding gelopen, richting een zeer aanlokkelijke strandtent. Met een hele fijne tafel en bank. Dat tekent/schildert toch wel comfortabeler dan op een boomstronk. De ene werkte nog wat indrukken van gisteren uit, in een landschapje of een abstracte droedel, een andere ging los op de zojuist gevonden schelpen. Ik maakte het mezelf moeilijk door de lamp boven de tafel te tekenen. Probeer maar eens ‘lichtgeven’ op papier weer te geven!
Heerlijk zo’n extra dag! Opvallend was dat de tekeningen op die tweede dag veel meer uit elkaar lagen dan op de eerste dag. Alsof we dichter bij onszelf zijn gekomen. Door de natuur, door het licht, door de gesprekken met elkaar, of toch door de zee, die net als wij onstuimig begon en rustig eindigde.