De tuin van Jeanne

Het zit wel eens tegen

De trein reed weg op het moment dat ik zwetend het perron op kwam stormen. Gelukkig vond Jeanne het niet heel erg dat we een half uurtje later kwamen.

Het zit wel eens mee

Het was heerlijk weer en de tuin van Jeanne stond er fantastisch bij. Ze had – met de nodige tegenslag – allerlei dingen opnieuw aangelegd. We waren meteen geïnspireerd en lieten ons eerst rondleiden voor we aan de lunch gingen. Er stonden heerlijke broodjes, zelfgerookte zalm, salade en meer lekkers. Veel kaas, die op moest, want Jeanne had ontdekt lactose-intolerant te zijn. Genoeg aanleiding om weer eens goed bij de praten. Je zou bijna vergeten dat we kwamen om te tekenen.

Kan niet tegen zitten

En dat hebben we gedaan: tekenen. Bloemen zijn altijd een dankbaar onderwerp. Als ze iets te dik zijn geworden zullen ze niet protesteren. Als de kleur niet precies klopt zal geen mens er iets van zeggen. Zelfs als het niet lijkt kun je zeggen dat het een sfeerimpressie is. En als het helemaal niets dreigt te worden kun je er altijd nog een mandala van maken. Heerlijk.