Bij een tekening is de compositie een belangrijk beeldaspect. Maar bij Foto’s is dit misschien nog wel belangrijker omdat de fotograaf niet altijd invloed heeft op de kleur, het licht of de structuur van het te fotograferen onderwerp. Voor een lesje compositie gingen we daarom naar het Nederlands fotomuseum.
De tentoonstelling van dienst was van Jacqueline Hassink: Unwired. Ze reisde hiervoor de wereld over naar zogenaamde ‘white spots’, plekken waar geen bereik is. Ze fotografeerde onder andere in afgelegen oerbossen, gletsjers en ruige verlaten rotsen. Kortom: prachtige landschappen. (en een enkele lelijke hotelkamer, maar die hebben we niet geschetst)
Terwijl we zonder schoenen en zonder telefoon (ja – dat gaat best) voor de foto’s stonden of zaten, maakten we kleine, korte schetsjes. Alleen de basis van de foto. Een goede oefening om snel te schetsen en om inzicht te krijgen in de composities die de fotografen gebruiken.
Goed kijken
Wat staat waar? Hoe hoog is de horizon? Zit er een opbouw in? Vormen de elementen samen een driehoek, cirkel of lijn? Wordt je oog getrokken naar de gouden snede? Is er bepaalde verhouding tussen de twee (drie?) hoofdelementen?
Ik heb hiervan geleerd dat de lijnen bij de horizon veel dichter op elkaar zitten. Dat wist ik natuurlijk wel van alle perspectieflessen, maar toch, dat je dat in landschappen ook zo duidelijk ziet was me nooit zo opgevallen.
(Aan)tekeningen
Enkelen lieten zich toch verleiden tot het tekenen van details – of schreven die details er als tekst bij. Maar allemaal werden we rustig van de foto’s!
Heel prettig: het museum heeft fijne grote tafels waar het prima op tekenen is. Én een koffiebar met de heerlijkste hapjes en sapjes. Goed toefen dus. We konden dus onze inspiratie meteen omzetten in een tekening. We waren nét klaar toen we er uit werden gegooid omdat het museum sloot.
Volgend jaar weer!